Elektropolerowanie należy do jednych z najbardziej złożonych technik elektrochemicznej obróbki stali. Głównym celem zastosowania takiego procesu jest uzyskanie wygładzonej powierzchni utworzonej z produktów reakcji.

Oprócz podstawowego celu takiego zabiegu, czyli wygładzenia powierzchni, produkt poddany jest głębokiej pasywacji anodowej. Dzięki temu produkt zostaje dokładnie zabezpieczony przed korozją. Proces stosowany jest również przy produkcji nowoczesnych rur, których powierzchnie zostają w ten sposób wygładzone.

Elektropolerowanie wpływa na wzrost żywotności instalacji, co w przypadku kiedy stosowane są bardzo drogie materiały (rury kwasoodporne, duplex) ma również znaczenie ekonomicznie pozytywne.

Elektropolerowanie stali nierdzewnej odbywa się w wannie galwanicznej, gdzie dany produkt podłączony zostaje do dodatniej elektrody, czyli anody. W wyniku takiego działania nierówności na powierzchni metalu zostają pokryte cienką warstwą o większej rezystywności aniżeli dany elektrolit. Proces skutkuje rozpuszczeniem metalu i redukcji różnicy chropowatości pomiędzy wierzchołkami i zagłębieniami danych elementów. W wyniku tego następuje wygładzenie powierzchni.

Działanie elektropolerowania nie wpływa negatywnie na makroskopową strukturę powierzchni oraz wszelkie niewielkie detale produktu. W mikroskopowej skali powierzchnia metalu poddanego elektropolerowaniu ulega nabłyszczeniu oraz znacznemu wygładzeniu.

Rury elektropolerowane wewnętrznie mają swoje zastosowanie tam, gdzie wymagana jest najwyższa czystość powierzchni. Ma to szczególne znaczenie w przemyśle spożywczym, farmacji, przemyśle chemicznym, czy nuklearnym.

Szlifowanie, w odróżnieniu od elektropolerowania, jest procesem wykończenia powierzchni przy udziale ściernych narzędzi w wyniku którego uzyskuje się niską chropowatość. Kolejnym rodzajem obróbki jest polerowanie. Ma ono za zadanie usunięcie z powierzchni obrabianego przedmiotu pozostałej po szlifowaniu chropowatej warstewki. Proces polerowania jest niezwykle pracochłonny, dlatego stosuje się go jedynie w sytuacjach gdzie wymagana jest bardzo niska chropowatość powierzchni produktu końcowego.

W przeciwieństwie do technik elektrochemicznych, w szlifowaniu i polerowaniu tradycyjnym konieczny jest udział środków ściernych i mechanicznych. W technice elektropolerowania powierzchnia rury zostaje wygładzona za pomocą przenikającego przez nią prądu. Głównym efektem elektropolerowania jest wysoce gładka, czysta i błyszcząca powierzchnia.

Warto dodać, że odporność chemiczna materiału poddanego takiej technice wzrasta nawet do 20 razy. Uzyskanie takich właściwości poprzez zastosowanie tradycyjnego szlifowania mechanicznego jest niemożliwe.

Szlifowanie elektrochemiczne (ECM) to proces obróbki materiałowej, w którym metal jest usuwany z obrabianego przedmiotu poprzez elektrochemiczną reakcję chemiczną. Proces ten polega na przepuszczaniu prądu elektrycznego przez elektrolit (roztwór chemiczny) pomiędzy obrabianym przedmiotem a narzędziem szlifującym, co powoduje kontrolowane usuwanie materiału.

Szlifowanie elektrochemiczne jest używane do obróbki precyzyjnej, szczególnie w przypadku trudnych do obróbki materiałów, takich jak stal nierdzewna, tytan, stopy niklu itp. W porównaniu do tradycyjnego szlifowania szlifowanie elektrochemiczne oferuje większą kontrolę nad procesem obróbki i wyższą precyzję, co umożliwia uzyskanie lepszej jakości powierzchni i kształtów.

Oprócz tych dwóch sposobów obrabiania stali (elektropolerowanie i szlifowanie) istnieją też inne metody polerowania:

• Polerowanie elektrochemiczne (EP)

Metoda usuwania nierówności z powierzchni metalowej przy użyciu elektrochemicznej reakcji chemicznej. W procesie tym wykorzystuje się elektrolit, który przewodzi prąd elektryczny między elektrodą a polerowaną powierzchnią. Przy odpowiedniej koncentracji i składzie elektrolitu oraz odpowiedniej temperaturze i napięciu, dochodzi do kontrolowanej reakcji elektrochemicznej na powierzchni metalowej, która usuwa warstwę metalu i równocześnie wygładza powierzchnię. Ten proces jest stosowany do polerowania stali nierdzewnej, aluminium, miedzi, mosiądzu oraz innych metali.

• Polerowanie elektrolityczne (ELP)

Polega na wykorzystaniu podobnych procesów elektrochemicznych co w przypadku polerowania elektrochemicznego, ale różni się od niego szczegółami technicznymi. W polerowaniu elektrolitycznym wykorzystuje się elektrolit o dużej zawartości kwasu siarkowego lub soli wodorotlenków, który przepływa między elektrodami. Podczas procesu wydziela się tlen, który prowadzi do powstawania cienkiej, równomiernej warstwy tlenku metalu, co pozwala na uzyskanie gładkiej powierzchni o wysokim połysku. Polerowanie elektrolityczne jest stosowane w przemyśle biżuteryjnym, wytwarzaniu elementów metalowych do urządzeń elektronicznych, a także w przemyśle samochodowym, lotniczym i kosmicznym.